ΠΡΟΤΥΠΙΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ

* Γράφει, η Κοινωνιολόγος Διονυσία Τριπολίτου

            Η πρωτοφανής διαχείριση για την επιλογή διευθυντών των σχολικών μονάδων, εκπλήσσει όχι μόνο διότι περίμενες από την σημερινή κυβέρνηση να αναδείξει σύγχρονες μεθόδους αξιολόγησης , αλλά προσκρούει και στην διαπίστωση μιας συνεχιζόμενης κακοδαιμονίας σε ό,τι αφορά την Παιδεία στην χώρα μας.

            Καλείται ο Σύλλογος Διδασκομένων δια εκλογών να ψηφίσουν τους διευθυντές των σχολείων σε αντικατάσταση της περιβόητης προηγούμενης αξιολόγησης με την συνέντευξη.
Όσοι παρακολουθούμε ενεργά την εξέλιξη σε ό,τι αφορά την Παιδεία μας αλλά και τα κριτήρια μέσα από τα οποία παίρνονται αποφάσεις, ξέρουμε πολύ καλά ότι η συνέντευξη ήταν μια υπόθεση υποκειμενική και οι ενστάσεις ήταν ποικίλες. Ελπίζοντας ότι οι αλλαγές που προέκυψαν στην πολιτική ζωή της χώρας θα έφερναν έναν άνεμο εκσυγχρονισμού, θέτοντας έτσι τις βάσεις για δημιουργικές εξελίξεις, στεκόμαστε άναυδοι με την απόφαση οι εκπαιδευτικοί να κρίνουν δια ψήφου τους διευθυντές των σχολείων. Διαβάζουμε πολλά άρθρα για την ανακούφιση των διδασκόντων που υπερθεματίζουν την«δημοκρατική» μέθοδο της επιλογής που θα κάνουν για το ποιος θα είναι ο διευθυντής τους. Περιμέναμε από τον Σύλλογο Διδασκόντων αλλά και από τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων να αντισταθούν σε αυτή την «μέθοδο» αξιολόγησης.Θεωρούμε ότι θα έπρεπε να προτάξουν την αξιολόγηση που θα μειώνει στο ελάχιστο "την ανθρώπινη υποκειμενικότητα". Αν δηλαδή ένας διευθυντής είναι αποτελεσματικός-αυστηρός στην διοικητική του πορεία, πώς άραγε θα ψηφίσουν όσοι είναι "δυσαρεστημένοι”,επειδή ακριβώς θέλει η λειτουργία ενός σχολείου να είναι όσο το δυνατόν ωφέλιμη και όχι οπωσδήποτε αρεστή; Ας μην γελιόμαστε, ξέρουμε όλοι πόσο δύσκολο είναι το έργο όποιου διοικεί ομάδες. Ναι, υπάρχουν αδιάβλητα τεστ αξιολόγησης της ηγετικής φυσιογνωμίας και θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε για τέτοιες διαδικασίες. Η απαράδεκτη διαδικασία "αξιολόγησης" δια ψήφου, έπρεπε να ξεσηκώσει αντιδράσεις, αλλά αυτοί είμαστε.... “ έγινε η συγκρότηση τριμελούς Κεντρικής Επιτροπής Εκλογών υποψηφίων Διευθυντών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με αρμοδιότητα, το συντονισμό του έργου των εφορευτικών επιτροπών των σχολικών μονάδων της αρμοδιότητάς της, συγκέντρωση των πρακτικών τους και κάθε άλλο σχετικό έργο σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις” .

            Ας ξεκαθαρίσουμε την θέση μας: δεν υπάρχει αξιολόγηση δια ψήφου! Η αξιολόγηση ανθρώπινου δυναμικού έχει αναφορά σε συγκεκριμένα κριτήρια,όπως οι γνώσεις, (τυπικά και ουσιαστικά προσόντα ), οι στάσεις, οι συμπεριφορές και οι ικανότητες τους στην διαχείριση των σχολικών μονάδων αλλά και στην εμψύχωση και στην καθοδήγηση των ομάδων. Οι μαθητές και οι διδάσκοντες είναι δύο ομάδες για τις οποίες μεριμνούν οι Εκπαιδευτικοί, ο Διευθυντής και ο Υποδιευθυντής. Οι μαθητές αξιολογούνται από τους διδάσκοντες. Οι διδάσκοντες αρνούνται πολλά χρόνια να αξιολογηθούν όπως γίνεται σε όλες τις σχολικές μονάδες παγκοσμίως. Τώρα όμως δέχονται να αξιολογήσουν συνάδελφό τους.Εφόσον λοιπόν αποδέχτηκαν αυτή την διαδικασία θα έπρεπε τουλάχιστον ο Σύλλογος Διδασκόντων να αναδείξει την αναγκαιότητα Διευθυντές και Υποδιευθυντές να αξιολογούνται και από τους μαθητές αλλά και από τους γονείς. Με αυτόν τον τρόπο, θα υπήρχε η δυνατότητα, στην «διφορούμενη αξιολόγηση», να μειωθεί στο ελάχιστο η υποκειμενικότητα πιθανής εμπάθειας ή και άλλων συναισθηματικών -ιδεολογικών - κομματικών παρεμβάσεων. Επίσης θα μειωνόταν στο ελάχιστο το«πελατειακό σύστημα» που ενισχύεται με την παρουσίαση του κάθε «υποψήφιου» στα σχολεία που θέλει να διοικήσει.Επιπλέον, ενισχύεται η μόνιμη διλημματική αντιπαράθεση: αν ψηφίσω ενισχύω το σύστημα, αν δεν ψηφίσω αφήνω να παίρνουν αποφάσεις για μένα οι υπόλοιποι που συμφωνούν με αυτές τις μεθόδους. Ας ελπίζουμε ότι η κρίση των «ψηφοφόρων» θα διαπνέεται από σωφροσύνη και κριτική σκέψη!  

Δεν μπορεί να αναπαράγεται η παλαιοκομματική πολιτική, που έχει βυθίσει την χώρα μας στην διάσπαση ανθρώπου από άνθρωπο, επειδή υπάρχει ανικανότητα να ληφθούν αποφάσεις για την διαχείριση μιας παιδείας που θα είναι δημοκρατική, πλουραλιστική,ισότιμη και μη ταξική. Η κρίση που διανύουμε είναι κυρίως κοινωνική. Αν θέλουμε να αναπτύξουμε νέες γενιές ευσυνείδητων πολιτών πρέπει να γίνουμε τα πρότυπα τους. Απαιτείτε μια παιδεία που θα αφουγκραστεί τις ανάγκες τις κοινωνίας,ιδιαίτερα των παιδιών που έχουν ανοιχτά παράθυρα στον κόσμο και ανεπτυγμένη νοημοσύνη, που δεν συμβαδίζει επ ουδενί λόγο με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα. Για να το καταφέρουμε αυτό, θα πρέπει με σοβαρότητα να σχεδιαστεί ένα δεκαετές εκπαιδευτικό πλάνο για την Παιδεία, το οποίο δεν θα μπορούν να το αλλάζουν κατά το δοκούν οι εκάστοτε κυβερνώντες. Ένα Εθνικό πλάνο το οποίο πρέπει χρήσιμα να δημιουργηθεί μέσα από την διαβούλευση όλων των εμπλεκομένων(Σχολεία- Πανεπιστήμια), συμπεριλαμβανομένων και των μαθητών και των γονέων.

Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από τη σελίδα της κας Τριπολίτου στο Facebook.